Aktualności30 marca liczna grupa studentów UTW z Kłaja wzięła udział w II Ogólnopolskim Kongresie Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Dorota Kosmowska
Uczestnicy spotkania obchodzili 40-lecie powstania ruchu UTW w Polsce (1975-2015). Upamiętniono założycielkę i inicjatorkę powstania UTW Profesor Halinę Szwarc - lekarza medycyny, geriatrę, naukowca, wykładowcę akademickiego i społecznika.
Kongres pod honorowym patronatem Pani Prezydentowej Anny Komorowskiej rozpoczął się uroczystym wręczaniem Złotych Krzyży Zasługi 9-ciu osobom wybitnie zasłużonym w pracy na rzecz tego ruch. Oznaczenia wręczał Prezydent Bronisław Komorowski.
Merytoryczna część kongres zorganizowana był w formie paneli dyskusyjnych. Podjęto następujące tematy: podsumowanie działalności, omówienie dynamiki rozwoju w ostatnim dziesięcioleciu, przedstawienie strategii na przyszłe lata.
Obecnie w Polsce funkcjonuje pięćset uniwersytetów, a liczba słuchaczy liczy sto pięćdziesiąt tysięcy osób. Na kongresie gościliśmy też przedstawicieli UTW z za granicy: Ukrainy, Białorusi, Łotwy, Mołdawii i Austrii.
Zwieńczeniem kongresu było sformułowanie i przegłosowanie „Deklaracji Końcowej”.
Rozpoczęto prace nad stworzeniem zatwierdzonego przez Radę Ministrów „Pakietu dokumentów senioralnych", przyjęto zasady długofalowej polityki Senioralnej na lata 2014-2020 oraz Rządowego Programu na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych (ASOS).
Za najistotniejsze zadanie uznano utworzenie "Paktu na rzecz Seniorów". Jest to projekt szeroko zakrojonej pomocy na rzecz osób w podeszłym wieku. Obejmuje on zagadnienia z dziedziny edukacji, opieki medycznej i rehabilitacji. Uzgodniono potrzebę utworzenia w środowiskach lokalnych rad senioralnych powołanych przy Urzędach Gmin. Rady mają mieć charakter konsultacyjno-doradczy i inicjatywny. Ich celem jest nadanie ruchowi UTW rangi partnera rządu w kształtowaniu polityki senioralnej w ramach prac Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Nadrzędnym zadaniem takich struktur jest czerpanie korzyści z wiedzy i doświadczenia tej grupy społecznej. Takie „dwubiegunowe” połączenie wiedzy młodości z doświadczeniem stworzy ogromną szansę współpracy na wielu polach życia społecznego. Chodzi o technologię i szeroko pojęte zrozumienie mechanizmów współczesnej rzeczywistości i odnalezienie się w niej osób starszych. Podstawą takiej współpracy mają się stać prowadzone przez ludzi młodych wykłady oraz organizacja staży studenckich w środowiskach senioralnych. Jest to bardzo istotna inicjatywa ucząca szacunku do przemian zachodzących w ludziach wraz z upływem lat.
Współczesność zmieniła się na tyle, że świat wielopokoleniowych relacji rodzinnych zanika.
Stajemy się społeczeństwem starzejącym się, ale jednocześnie nasze starzenie, dzięki temu ruchowi stało się ciekawsze i bardziej kreatywne. Tak wiele możemy jeszcze zaoferować. Tym bardziej, że seniorzy myślą i analizują przyszłość swoich dzieci i wnuków. Mogą być bardzo cennym głosem doradczym w świecie polityków ambitnych i jakże często krótkowzrocznych. Są oni zbyt często skupieni na efektach doraźnych - populistycznych fajerwerkach. Myślę, że seniorzy mogą stać się doskonałym stymulatorem by nie powiedzie "zimnym prysznicem" dla środowisk rządzących.
Jesteśmy w stanie zadawać twarde pytania i zmuszać do myślenia - co będzie z naszymi wnukami za 10, 20, 30, 40 lat i w jakim kraju będą żyć?
Po części oficjalnej organizatorzy sprawili nam ogromną niespodziankę. Zaproszono Panią Irenę Santor. Szlachetnego skromnego człowieka i wielką artystkę. Pani Irena swoim śpiewem i doborem repertuaru poprowadziła słuchaczy zaułkami przedwojennej Warszawy. Kolejne utwory pięknie oddały patos walczącej Warszawy i radość jej odbudowywania. Piosenką "Złoty pierścionek" sprowokowała całą widownię Teatru Wielkiego do wspólnego śpiewu. Zabrzmiało to pięknie i wzruszająco. W bardzo zabawny i nostalgiczny sposób opowiadała o swoich przeżyciach z czasów
występów i nauki w Zespole Mazowsze. Zwierzyła nam się ze swoich obecnych marzeń artystki dojrzałej i świadomej przemijającego czasu. Zaśpiewała piosenkę skomponowaną przez Piotra Rubika ze słowami Jacka Cygana "Wiara, Nadzieja i Miłość”. Rozbrzmiała piosenka idealnie komponująca z jej wewnętrzną wrażliwością i dająca wiele do myślenia senioralnej publiczności. Pani Irena umie cieszyć się życiem na każdym jego etapie. Swoim śpiewem i mądrymi tekstami otworzyła nam drzwi do świadomego dziękowania za to, co jest i za to co było. Uczyła nas z cierpliwością oczekiwać na to, co przyjdzie mimo wieku, lęków i obaw. Odśpiewała piosenkę "Serce” - dedykując ją zaprzyjaźnionemu ks. Arkadiuszowi Nowakowi, który całe swoje życie kapłańskie poświęca pomaganiu ludziom beznadziejnie chorym. Jest z nimi, wspiera dzień po dniu. Wielu z nas ocierało łzy wzruszenia słuchając. Usłyszeliśmy również utwór napisany specjalnie na jej prośbę przez Wojciecha Młynarskiego do muzyki Seweryna Krajewskiego.
O kompozytorze wyraziła się bardzo ciepło i zaskakująco. Stwierdziła, że jest bardzo oszczędny w słowach. Nieomal ascetycznie oszczędny, ale w komponowaniu muzyki „gaduła” z niego niesłychana. Kompozycja pełna piękna nosi tytuł „Jeszcze jeden świat". Pani Irena śpiewa w niej:"zrobiłam już tyle, zrobię jeszcze jeden krok, korci mnie co jest za zakrętem? Czas nie jest już moim sprzymierzeńcem. Czas nie jest już moim przyjacielem. Proszę o jeszcze jeden zmrok, a ja zrobię jeszcze jeden krok".
Usłyszeliśmy jeszcze piosenkę ze słowami Wojciecha Młynarskiego do muzyki Włodzimierza Korcza pt. „Przepraszam”. W tej piosence pięknie zapomniała tekstu uświadamiając, że nie ma się czego wstydzić, bo wiek swoje prawa ma. Wielki szacunek za tą skromność i mądrość Pani Ireno!
Swój występ zakończyła piosenką pt. „Starość” napisaną specjalnie dla niej. Wyśpiewała nam, że” starość to punkt widzenia, dokonujemy wyborów, wybieramy coś i nigdy nie rezygnujemy, bo starość to jest wielkie coś”. Mądre słowa i idealna puenta – kolejny jakże piękny głos na zakończenie II Kongresu Uniwersytetów Trzeciego Wieku.
