AktualnościRezerwat florystyczny „Długosz Królewski”
Rezerwat znajduje się w kompleksie Puszczy Niepołomickiej około 1 km. na północ od stacji kolejowej w Stanisławicach.
Utworzony w 1963 r. w celu ochrony rzadkiej w Polsce paproci długosza królewskiego. Oprócz subatlantyckiego gatunku paproci znajduje się w nim także bór sosnowy w runie, w którym rośnie - borówka bagienna, żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, sity, wełnianka i torfowce. Zwierzęta to sarny, jelenie oraz lisy. Rezerwat zajmuje powierzchnię - 24,2 hektara.
Rezerwat leśny "Gibiel"
Rezerwat ścisły, utworzony w 1961r. o powierzchni 29,89 ha położony w północno-środkowej części kompleksu Puszczy, około 1,5 km na północ od Poszyny, przy drodze Mikluszowice - Niepołomice.
Nazwa rezerwatu jest równocześnie historyczną nazwą tego miejsca, oznaczającą gibiele, czyli trudne do przebycia wśród puszczańskiego bagna. Posiada bardzo zróżnicowaną szatę leśną: grądy, łęgi, zarośla łozowe, a także bór mieszany. Przebywające zwierzęta to: dzik, sarna, jeleń i kuna leśna. Bardzo bogata jest fauna ptaków - czarny bocian, czarny dzięcioł, puszczyk, myszołów, grubodziób, strzyżyk.
Rezerwat przyrody „Dębina”
Rezerwat o charakterze ścisłym, utworzony w 1957 roku, o powierzchni 12,66 ha. Położony jest w południowo-wschodniej części kompleksu Puszczy. Najcenniejszą jego wartością jest starodrzew dębowy z udziałem lipy i sosny w wieku 120-200 lat tworzący górne piętro. Drugie piętro tworzą lipy, graby i dęby w wieku 30-60 lat.
Dąb Batorego
Przy szlaku wiodącym do Puszczy Niepołomickiej rośnie „Dąb Batorego”. To ogromne drzewo liczy sobie prawie 600 lat. Według legendy Stefan Batory w czasie polowania w puszczy odpoczywał pod tym dębem, którego na pamiątkę nazwano imieniem monarchy.
Dąb Augusta II
Za potokiem Lane Bagno w Puszczy Niepołomickiej rośnie ogromny dąb zwany „Dębem Augusta II”. August II Sas polując w tych lasach, po łowach wraz z orszakiem królewskim, ucztował pod tym dębem 27 września 1730 roku. Obecny dąb został zasadzony w 1875 roku w miejscu nieistniejącego drzewa, które zostało powalone przez burzę, a było tak obszerne, że mogło objąć je 12 mężczyzn.
Kobyla Głowa
Osobliwością geologiczną Kłaja, a właściwie jego puszczańskiej części, jest wzniesienie „Kobyla Głowa” położone około 3 km na północ od stacji kolejowej. „Kobyla Głowa” ma charakter ostańca, jedynego w puszczy pagórka morenowego z okresu pierwszego zlodowacenia krakowskiego, które ocalało w trakcie późniejszej erozji.
