24 listopada IV,V i VI z Grodkowic wybrały się do Krakowa aby poznać tajemnice wawelskiego wzgórza Wawel – wapienna skała jurajska, dominująca w panoramie Krakowa (około 228 m n.p.m.), uformowała się około 150 milionów lat temu. Wzgórze nad Wisłą, wśród wód i mokradeł, było bezpiecznym miejscem dla osiedlającej się tu od epoki paleolitu ludności. Zapewne od VII stulecia n.e. byli to Słowianie. Wczesnośredniowieczne legendy mówią o zamieszkującym wawelską jaskinię strasznym smoku, o jego pogromcy Kraku i córce tegoż Wandzie, która rzuciła się do Wisły, nie chcąc oddać ręki niemieckiemu rycerzowi. Początki wawelskiej rezydencji polskich władców wiążą się z kamienną wczesnoromańską budowlą, zwaną palatium, z około połowy w. XI, którego pozostałości tkwią w północnym skrzydle obecnego zamku. Z czasem siedzibę książęcą na wzgórzu rozbudowano w kierunku wschodnim. Był to, wraz z katedrą, tzw. zamek wyższy (w zamku „niższym” powstało miasteczko z domami dworzan, duchownych i innymi kościołami). W w. XIV siedzibę władcy znacznie rozbudował król Władysław Łokietek, a jego syn Kazimierz Wielki stworzył imponującą gotycką rezydencję, składającą się z kilku budynków skupionych wokół nieregularnego dziedzińca we wsch. części wzgórza. Za czasów Władysława Jagiełły, na przełomie XIV i XV stulecia, powiększono zamek o pawilon gotycki, zw. wieżą Duńską i w tym stanie budowla przetrwała do pożaru w r. 1499. Około r. 1504 król Aleksander Jagiellończyk przystąpił do przebudowy gotyckiej rezydencji nadając jej kształt renesansowy. W tym celu zatrudnił niemieckiego architekta Eberharda oraz włoskiego rzeźbiarza i architekta Franciszka zwanego Florentczykiem. Dzieło brata kontynuował od r. 1507 Zygmunt I zwany Starym. Mistrz Franciszek, autor kamiennego, ozdobnego wykusza w skrzydle zachodnim, przed swą śmiercią w r. 1516 wzniósł skrzydło wschodnie i rozpoczął budowę krużganków. Dalszymi pracami kierowali kolejno: mistrz Benedykt, słynny Bartłomiej Berrecci(twórca kaplicy Zygmuntowskiej przy katedrze), a po jego śmierci w r. 1537 Mikołaj Castiglione i Mateusz Włoch. Przy dekoracji wnętrz pracowali rzeźbiarze, snycerze – budowniczowie drewnianych stropów: Sebastian Tauerbach i Hans Snycerz oraz malarze, którzy zdobili ściany podstropowymi fryzami i tworzyli królewskie portrety. Sale i komnaty zamkowe nabrały splendoru po zakupieniu przez Zygmunta Augusta wspaniałych arrasów flamandzkich. Po zapoznaniu się z historią wzgórza podczas zwiedzania wystawy „Zaginiony Wawel” uczniowie przeszli do reprezentacyjnych komnat królewskich oraz zbrojowni. Pod koniec zwiedzania mieli także okazję zobaczyć obraz „Dama z gronostajem” Leonardo da Vinci. Około godziny 14 zmęczeni, ale z głowami pełnymi wrażeń wróciliśmy do szkoły.
Anna Kokoszka
