Nieodłącznymi elementami współczesnego świata stały się hałas, stres, pośpiech, poruszenie, niepokój. Wzrasta tempo codziennego życia. Wobec tak intensywnych bodźców trudno nam zachować opanowanie i pogodę ducha. Co gorsza, pozwalamy, aby nasze dzieci wpadały w taki sam męczący rytm, który nie wpływa dobrze na kontakty między ludźmi i nawiązywanie stosunków interpersonalnych.
Jeśli chcemy zachować równowagę psychiczną własną i dzieci, powinniśmy umiejętnie wykorzystać wszelkie chwile spokoju i odprężenia. Taką alternatywą może być, coraz bardziej popularna w Polsce, metoda terapeutyczna zwana terapią tańcem. Dzieci w wieku od 2 do 6 lat, dzięki własnej aktywności, stopniowo poznają fizyczne możliwości swego ciała, uczą się panowania nad nim . Krok po kroku uświadamiają sobie władzę - jaką mają nad samym sobą - która pozwala wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty. Dzięki temu dziecko lepiej panuje nad popędami, potrafi zahamować nierozważne ruchy - co w oczywisty sposób ułatwia wysłuchanie innych osób, pomaga w koncentracji uwagi i skupieniu się na wykonywanych czynnościach. W tym wszystkim może pomóc nam relaks poprzez ruch, taniec, muzykę.
W Polsce choreoterapię rozwinęła Zofia Aleszko, a obecnie zajmują się nią między innymi specjaliści w Polskim Instytucie Psychoterapii Tańcem i Ruchem w Warszawie (Instytut DMT - Dance Movement Therapy) oraz w Polskim Stowarzyszeniu Choreoterapii w Poznaniu.Terapia tańcem opiera się na kompleksowym ujęciu człowieka, uważając za jednakowo ważne i wzajemnie ze sobą powiązane: myślenie, emocje i ruch, odczucia płynące z ciała. Jest ono czymś więcej niż tylko fizycznością. Możemy zamknąć oczy, zatkać uszy, ale i tak emocje będziemy czuć w naszym ciele. A jeśli nawet odetniemy się od uczuć, to zablokowane napięcie wróci do naszej psychiki i wpłynie na nasze funkcjonowanie i samopoczucie. W ciele zapisana jest nasza historia i poprzez ciało ma szansę się przeobrazić. człowieka.
W naszym mózgu i w naszym ciele zapisują się wzorce reakcji i relacji. Wzorce te dotyczą głównie relacji z otoczeniem, a ściślej z bliskimi osobami. Istotne zwłaszcza są relacje z okresu wczesnodziecięcego, gdzie komunikacja była możliwa głównie na drodze pozawerbalnej. Mówiąc w skrócie można powiedzieć, że w ciele zakodowują się wzorce relacji. Często dzieje się to zupełnie nieświadomie. Dziecko nie zastanawia się nad wszystkim. Poznaje, uczy się świata i obserwuje.
Muzyka stanowi podkład do różnego rodzaju ćwiczeń, który uwrażliwia nas i otwiera na różne doświadczenia piękna i przeżywania go. Stanowi to element muzykoterapii - terapeuta celowo może dobierać konkretne utwory do danych zadań, ułatwiając w ten sposób pracę uczestnikom zajęć.
Co zyskamy z terapii tańcem ?
- otworzymy się na siebie i swoje potrzeby;
- będziemy bezpieczne wyrażać swoje uczucia;
- będziemy bardziej świadomi własnego ciała, jego granic i potrzeb;
- wzrośnie poczucie własnej wartości i pewności siebie;
- stworzymy sobie możliwość odreagowania napięcia i stresu;
- znajdziemy uspokojenie, rozluźnienie, ale z drugiej strony - wzrost energii życiowe
- nasza sprawność fizyczna wzrośnie;
- poprawimy kontakty interpersonalne;
- zbudujemy spójną osobowość
opracowała Iwona Nowak
na podstawie artykułu Renaty Ulman -Bogusławskiej
Źródło: Gazeta Przyjaciel
