Sieweczka rzeczna to ptak nieco większy od wróbla. Od maskującego ubarwienia odcinają się jaskrawożółte okulary, które są cechą charakterystyczną gatunku.
Tymoteusz Podwyszyński
Do gniazdowania wybiera najczęściej piaszczyste i żwirowe brzegi rzek i jezior. Gniazdo to płytki, niewyścielony dołek. Na lęgowiska przylatują pod koniec marca i na początku kwietnia. Wtedy na brzegach Raby można zobaczyć ich loty tokowe, podczas których donośnie się odzywają. Nieraz przelatywały mi tuż obok głowy. W połowie maja udało mi się znaleźć gniazdo na jednej ze żwirowych wysepek na Rabie. Poprzednie gniazdo zostało rozorane przez traktor podczas wydobywania żwiru. Tym razem ptaki wybrały mniej widoczne miejsce, osłonięte z każdej strony wodą. Mimo mojej obecności na wyspie, sieweczki zachowywały się naturalnie i nie przerywały polowania na pierścienice. Jedną z taktyk polowania jest szybkie tupanie jedną nogą o podłoże i wypłaszanie bezkręgowców na powierzchnię. Kiedy ptak zobaczy ruch, natychmiast rzuca się na jedzenie. Robi to tak szybko, że prawie nie sposób zobaczyć to gołym okiem. Kiedy na niebie pojawiał się drapieżnik, np. myszołów czy jastrząb, sieweczka podbiegała do mnie i kuliła się do kamieni. Nie widziała we mnie zagrożenia, a nawet uważała, że nic jej przy mnie nie zaatakuje.
Największymi zagrożeniami dla sieweczek rzecznych są:
- drapieżniki i ptaki krukowate, wyjadające jaja z gniazd,
- ludzie rozjeżdżający lub rozdeptujący gniazda,
- wymywanie gniazd przez podwyższenie się poziomu wody,
- niszczenie siedlisk, takich jak żwirowe brzegi i wysepki.
